Çalışma Süreleri Uygulama Kılavuzu – Can Şafak – sendika.org

Çalışma süreleri konusundaki çok detaylı bir kılavuza bu adresten ulaşabilirsiniz; http://www.sendika.org/yazi.php?yazi_no=9183

Haftalık İş Günlerine Bölünemeyen Çalışma Süreleri Yönetmeliği

06 Nisan 2004 Tarihli Resmi Gazete

Sayı: 25425

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:

Haftalık İş Günlerine Bölünemeyen Çalışma Süreleri Yönetmeliği

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar

Amaç ve Kapsam

Madde l �Bu Yönetmeliğin amacı, karayollarında, demiryollarında ve deniz, göl ve akarsularda hareket halindeki taşıtlarda yapılan ve 854 sayılı Deniz İş Kanununa tabi olmayan taşıma işlerinde olduğu gibi iş süresinin bir haftanın çalışma günlerine bölünmesi suretiyle yürütülmesine nitelikleri bakımından olanak bulunmayan işlerde çalışma dönemine ve iş sürelerine uygulanacak usul ve esasları düzenlemektir.

Üç Vardiya Organizasyonu

Can Şafak
Kristal-İş Sendikası Toplu Sözleşme Dairesi Müdürü
Vardiyalı çalışmalar eski ve özellikle de yüksek fırın –izabe- teknolojisine dayalı kesintisiz proseslerin
ortaya çıkmasıyla birlikte sanayide giderek yaygınlaşan bir çalışma düzenidir. Bu çalışma düzeni
mevzuattan gelen kurallara/sınırlamalara tabidir. Bunların bir bölümü, haftalık ve günlük çalışma
sürelerini, dinlenme zamanlarını, fazla çalışma esaslarını, hafta tatili ve genel tatil uygulamalarını vb.
düzenleyen genel nitelikteki ama vardiya düzeninin organizasyonunda dikkate alınması gereken hukuksal
düzenlemelerdir. Vardiya düzeni, bu genel nitelikteki düzenlemelerin yanında doğrudan vardiyalı
çalışmalarda uyulması gereken esasları belirlemek amacıyla geliştirilmiş daha özel nitelikteki hukuksal
düzenlemelere de tabidir.
Bu nedenledir ki vardiya düzeninin, özellikle de klasik üçlü vardiya düzeninin organizasyonu; vardiya
değişimleri, hafta tatillerinin kullanılması ve vardiya grupları arasında hafta tatillerinin değişimi, gece
çalışmaları, izinler, fazla çalışma uygulamaları gibi noktalarda karmaşık ve çözümü güç sorunlar ortaya
çıkarmaktadır. Bu çalışma, çok boyutlu ve güç bir mesele olan klasik üçlü vardiya düzeninin
organizasyonuna ve uygulamasına ilişkin olarak mevzuattan gelen kuralları/sınırlamaları karşılayabilen ve
halen sanayide uygulanmakta olan iyi düşünülmüş iki ayrı modelin tanıtılmasını amaçlamaktadır.

Devamı için tıklayın

İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliği

06 Nisan 2004 Tarihli Resmi Gazete

Sayı: 25425

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:

İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliği

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Dayanak

Amaç ve Kapsam

Madde 1 �Bu Yönetmeliğin amacı, çalışma sürelerinin uygulanmasına ilişkin esasları düzenlemektir.

Dayanak

Madde 2 �Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Türk İş Hukukunda Çalışma Süreleri – 2

TÜRK İŞ HUKUKUNDA

ÇALIŞMA SÜRELERİ, HAFTALIK VE GÜNLÜK ÇALIŞMA SÜRELERİ,

YOĞUNLAŞTIRILMIŞ İŞ HAFTASI – BÖLÜM 2*

c. Denkleştirme Uygulamasının Sınırları
Yoğunlaştırılmış iş haftası için yasada üç sınırlama öngörülmüştür. Bunlardan birincisi; günlük çalışma süresinin 11 saati aşmaması, ikincisi denkleştirme uygulamasına en fazla iki ay (toplu iş sözleşmesi ile dört aya kadar uzatılabilir) için gidilebilmesi, üçüncüsü ise denkleştirme süresi içerisinde ortalama çalışma süresinin 45 saati aşmamasıdır.

Burada öngörülen 11 saatlik süre işçiyi koruma amacıyla getirildiğinden yoğunlaştırılmış iş haftasında hiçbir şekilde 11 saatin üzerinde günlük çalışma süresi kararlaştırılamaz. Bu süre mutlak azami süredir. Bu nedenle fazla çalışma olarak da 11 saati aşan bir çalışma süresi belirlenemez[23]. Buna göre haftanın 5 günü çalışılan iş yerlerinde yoğunlaştırılmış çalışma haftası en fazla 55 saat, 6 günü çalışılan iş yerlerinde ise 66 saat olarak belirlenebilecektir.

Türk İş Hukukunda Çalışma Süreleri – 1

TÜRK İŞ HUKUKUNDA

ÇALIŞMA SÜRELERİ, HAFTALIK VE GÜNLÜK ÇALIŞMA SÜRELERİ,

YOĞUNLAŞTIRILMIŞ İŞ HAFTASI – BÖLÜM 1*

I. ”ÇALIŞMA SÜRESİ” KAVRAMI

A. Genel Olarak
İş sözleşmesi gereğince, işçi belirli bir süreyi işverenin emrine bırakmaktadır. Her ne kadar bu süreyi düzenleme ve yönetme konusunda işveren belirli bir serbestiye sahipse de kanun koyucu işçinin korunması için “çalışma süresi” adı verilen bu sürenin düzenlenmesinde işvereni tümüyle serbest bırakmamış, bu süreyi bir takım kurallara bağlamıştır. Çünkü çalışma süresi işçinin yaşamından, işletmenin ihtiyaç duyduğu işgücünü karşılamak için, işverene ayırdığı zamandır. İşletmenin işgücü ihtiyacı bu şekilde karşılanırken işçinin maddi, manevi kayıplara uğraması olasıdır. Bu nedenle bir yandan işgücü ihtiyacını karşılayacak, diğer yandan işçinin maddi manevi haklarını koruyacak düzenlemelere ihtiyaç vardır[1].